Sezi Kalkavan, bir proje amacıyla uzun araştırmalar yaptığı ve çok merak ettiği Afrika'ya tek başına gider ve yaşadıklarından çok etkilenir. 2 ay sonra Türkiye'ye döner. Ailesi ve arkadaşları onu desteklemektedir ve bir müddet sonra birkaç arkadaşıyla yardım amacıyla tekrar Afrika'ya gider. Sezi Kalkavan'ın Afrika'da yaşadığı, gördüğü şeyleri bu belgeselde anlatmak da ve aslında bizim ne kadar şanslı olduğumuzu bize göstermektedir. Kalkavan'ın asıl amacı çaresizliği gösterip bir yardım harekatı oluşturmak. Belgeselin en kısa özeti; tam bir insanlık dersi vermek!
Belgesel, Afrika kıtasının Batısında Gana'daki bir balıkçı köyünde geçiyor. Belgesel bu köydeki yetimhane, yatılı okulda geçmektedir. Kalkavan, burada yaşadıklarını belgesel içerisinde anlatmaktadır. Çocukların günlük rutinlerini, yaşadıklarını anlatıyor. Yetimhane de kalan bir çocuğun dışarı çıkma korkusunu, annesi vefat etmiş babası yaşayan ama çok az ziyarete gelen kızın her gün kapıda babasını beklediğini, küçükken yanlış bir doktor müdahalesi sonucu kolu ve bacağını kullanamayan, konuşamayan çocuğu, annesini hiç tanımadan kaybetmiş küçük çocuğun onu nasıl sevdiğini anlatıyor. İnsanı sevmenin, insana değer vermenin ne kadar önemli ve değerli olduğunu hatırlatıyor. İnsanlığın, modernleşmenin ne olduğunu sorguluyor bir yandan. Orada yaşadıkları çok şey öğretmiş Kalkavan'a. Ben bizzat yaşamadım orayı ama bende sorguluyorum şimdi her şeyi modernize etme çabası niye? Çok mu gerekli modern olmak, zengin olmak, teknoloji de çığır açmak; her gün binlerce ölen, milyonlarca yardıma muhtaç insan varken. Düşünüyorum da gerçekten de insanlık, insan olmak ne demek?!
Sezi Kalkavan'ın amacı, hiçbir ayrım yapmadan, okumaya istekli ve zor durumda olan çocuklara yardım etmek, Afrika'daki çocuklar için bir şeyler yapmak. Kısa süreli bir proje için gelip döndükten sonra ailesi ve çevresi çok destek vermiş ve birkaç arkadaşıyla tekrar Afrika'ya dönmüştür. Yapılan yardımlar dahilinde okullar inşa ettirilmiş, okul ihtiyaçları karşılanmış. Kolu ve bacağını kullanamayan, konuşamayan çocuk için tedaviler aranmış ve tedavisi sağlanmış. Yiyecek ve giyim ihtiyaçları karşılanmaya çalışılmış. Psikolojik desteğe ihtiyacı olanlara, öğrenmede güçlük çekenlere uygun ortamlar ayarlanmış. Ve daha niceleri...
Yapılan tüm yardımlar, gerçekleşen tüm şeyler yapılan bağışlar sayesinde olmaktadır. Eğer bu bağışı herkes yaparsa her şey daha güzel olup daha kolay gerçekleşebilir aslında. İnsanların asıl sorunu şu ki paylaşmayı bilmiyorlar, bilmiyoruz. Herkesin yapacağı küçük bir yardım tüm sorunları çözebilir belki de. Ama bizler bunu yapmak yerine hala modernleşme derdindeyiz; daha fazla mala sahip olayım derdi. Daha fazla toprağa sahip olmak için adamlar öldürüyoruz; öldürmek için silahlar, patlayıcılar üretiyoruz. Aslında sadece insan olarak kalsak, silaha, patlayıcılara verilen paralar tüm insanlar için harcansa ve herkes aynı şartlar içinde yaşasa her şey daha güzel olmaz mı?
Şuan ki tüm kötü insanlarda bir zamanlar çocuktu, yani masum. Hiç kimse tam anlamıyla kötü değildir çünkü herkes bir zamanlar çocuktu. İyi bir gelecek için iyi yetiştirilmiş çocuklara ihtiyacımız var. 🙏
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder